حكيم عمر خيام نيشابوري

<h2>حكيم عمر خيام نيشابوري</h2> <div class="postbody"> <div class="postcontent"><a id="thumbnail" href="http://mehr.mehrab.googlepages.com/omar_bg.jpg"></a><a id="thumbnail" href="http://www.mathhouse.org/files/filebox/Image/Khayyam(1).jpg"></a>افسوس كه نامه جواني طي شد و آن تازه بهار زندگاني دي شد وآن مرغطرب كه نام او بود شباب فرياد ندانم كي آمدوكي شدخیام یک عمر به کودکی به استاد شدیم یک عمر زاستادی خود شاد شدیم افسوس ندانیم که ما را چه رسید از خاک بر آمدیم و بر باد شدیمخیام در کارگه کوزه گری بودم دوش دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش هر یک به زبان حال با من گفتند کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروشخیام اسرار ازل را نه تو دانی و نه من وین حرف معما نه تو دانی و نه من هست از پس پرده گفتگوی من و تو چون پرده برافتد نه تو مانی و نه منخیام شیخی به زنی گفتا مستی هر لحظه به دام دگری پا بستی گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم آیا تو چنان که می نمایی هستیخیام آن به كه در اين زمانه كم گيري دوست با اهل زمانه صحبت از دور نكوست آنكس كه به جمگي ترا تكيه بر اوست چون چشم خرد باز كني دشمنت اوستخیام در هر دشتي كه لاله زاري بوده است آن لاله ز خون شهرياري بوده است چو برگ بنفشه كز زمين مي رويد خاليست كه بر رخ نگاري بوده استخیام چون آب به جويباروچون باد به دشت روزي دگر از نوبت عمرم بگذشت هرگز غم دوروز مرا ياد نگشت روزي كه نيامدست و روزي كه گذشتخیام اي دل ز زمانه رسم احسان مطلب وز گردش دوران سرو سامان مطلب درمان طلبي درد تو افزون گردد با درد بسازو هيچ درمان مطلبخیام تا کي غم آن خورم که دارم يا نه وين عمر به خوشدلي گذارم يا نه پرکن قدح باده که معلومم نيست کاين دم که فرو برم برآرم يا نهخیام نیکی و بدی که در نهاد بشر است شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل چرخ از تو هزار بار بیچاره تر استخیام ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده است دریاب که هفته دگر خاک شده است می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شده است سبزه خاشاک شده استخیام افسوس که سرمایه زکف بیرون شد در پای اجل بسی جگرها خون شد کس نامد از آن جهان که پرسم از وی کاحوال مسافران دنیا چون شد<a href="http://www.jomalatziba.blogfa.com/cat-47.aspx" target="_blank">خیام</a> عمرت تا کی به خودپرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد می خور که چنین عمر که غم در پی اوست آن به که بخواب یا به مستی گذردخیام ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام زما و نه نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل زین پس چو نباشیم همان خواهد بودخیام دیدم به سر عمارتی مردی فرد کو گِل بلگد می زد و خوارش می کرد وانگِل با زبان حال با او می گفت ساکن ، که چو من بسی لگد خواهی کردخیام این قافله عمر عجب می گذرد دریاب دمی که با طرب می گذرد ساقی غم فردای حریفان چه خوری پیش آر پیاله را که شب می گذردخیام یک قطره آب بود و با دریا شد یک ذره خاک وبا زمین یکتا شد آمد شدن تو اندرین عالم چیست؟ آمد مگسی پدید و ناپیدا شدخیام از جمله رفتگان این راه دراز باز آمده ای کو که به ما گوید باز هان بر سر این دو راهه از سوی نیاز چیزی نگذاری که نمی آیی بازخیام ای صاحب فتوا ز تو پرکارتریم با این همه مستی زتو هُشیار تریم تو خون کسان خوری و ما خون رزان انصاف بده کدام خونخوار تریم؟خیام بر خیر و مخور غم جهان گذران خوش باشو دمی به شادمانی گذران در طبع جهان اگر وفایی بودی نوبت به تو خود نیامدی از دگرانخیام در کارگه کوزه گری کردم رای بر پله چرخ دیدم استاد بپای می کرد دلیر کوزه را دسته و سر از کله پادشاه و از دست گدای<a href="http://www.jomalatziba.blogfa.com/cat-47.aspx" target="_blank">خیام</a> هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری یعنی که نمودند در آیینه صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی خبریخیام </div> </div>

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید
کلمات کلیدی منبع : کوزه ,جهان ,استخیام ,زمانه ,شدخیام ,بوده ,کارگه کوزه ,خيام نيشابوري
در صورتی که این صفحه دارای محتوای مجرمانه است یا درخواست حذف آن را دارید لطفا گزارش دهید.

حكيم عمر خيام نيشابوري

مشخصات

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

درباره این سایت